Zespół Szkół w Turobinie

 Do moich zadań należy głównie:

• Prowadzenie konsultacji indywidualnych o charakterze terapeutycznym
• Ocena i diagnoza potencjału możliwości ucznia,
• Analiza przyczyn niepowodzeń szkolnych,
• Analiza negatywnych zachowań ucznia,
• Działania profilaktyczne
• Współpraca z wychowawcami i nauczycielami ,
• Współpraca z rodzicami i opiekunami dzieci,
• Organizacja zajęć, lekcji tematycznych i warsztatów dla dzieci.

     Powyższe działania mają na celu poprawę funkcjonowania uczniów zarówno w sferze edukacyjnej, komunikacyjnej jak i społecznej, a przede wszystkim emocjonalnej. W ramach mojej pracy poza wyżej wskazanymi zajmuję się również tworzeniem i analizą ankiet mających na celu badanie różnych sfer i dysfunkcji. W październiku przeprowadziłam ankietę sprawdzającą poziom integracji uczniów w klasach oraz poczucie bezpieczeństwa uczniów w szkole . Chciałabym się podzielić z Państwem jej wynikami.

wadzonej ankiety świadczą o tym, że uczniowie w swoich klasach są zintegrowani, owszem obecne są konflikty natomiast uczniowie starają się je rozwiązywać sami . Jak sami twierdzą w swojej szkole mogą liczyć na pomoc swoich kolegów, wychowawców oraz nauczycieli. Szkoła jest dla nich miejscem w którym czują się dobrze i bezpiecznie. Jak twierdzi młodzież w szkole są osoby zaufane, które zawsze wysłuchają, doradzą, pomogą rozwiązać istniejące problemy.  Z ankiety wynikły dwa dające do myślenia aspekty, a mianowicie większość uczniów swój czas wolny spędza biernie przed ekranem telefonu, komputera czy tabletu. Świat wirtualny jest dla nich bardziej atrakcyjny aniżeli aktywne spędzanie czasu na świeżym powietrzu, podczas gier zabaw, czy spotkań towarzyskich z kolegami czy koleżankami. Ten aspekt skłonił mnie do tego, aby stworzyć kolejną ankietę, tym razem dotyczącą korzyści i zagrożeń jakie niesie za sobą korzystanie z urządzeń elektronicznych i Internetu. Analiza tej ankiety potwierdziła hipotezę, że większość uczniów ma problem z e- uzależnieniem. Owszem jak sami twierdzą zdają sobie sprawę z faktu, że nadmierne korzystanie z Internetu może mieć wpływ na ograniczenie realnych kontaktów międzyludzkich, natomiast nie są w stanie oderwać się od świata wirtualnego. Niepokojący jest fakt, że większość młodzieży zawiera znajomości przez Internet i nie korzysta ze stron mówiących o zagrożeniach w cyberprzestrzeni. Często podają prywatne informacje takie jak numer telefonu, czy wstawiają swoje zdjęcia nie licząc się z konsekwencjami. Czas który poświęcają na surfowanie po Internecie jest zdecydowanie za długi jak na osoby będące w ich wieku. Niepokojący jest również fakt, że ich czas korzystania z Internetu nie jest limitowany. Owszem jak sami twierdzą, sami zajmują się tą kontrolą, natomiast śmiem twierdzić, że niejednokrotnie pochłonięci wirtualną przestrzenią tracą poczucie czasu. Większość uczniów uważa również, że nie potrafiłoby obejść się bez Internetu przez dłuższy czas.

   Analiza tej ankiety pozwoliła mi stwierdzić, że większość uczniów ma problemy z e-uzależnieniem. W tym miejscu należy podkreślić istotę edukacji młodzieży związanej z konsekwencjami zbyt długiego czasu poświęconemu światu wirtualnemu i zagrożeniach jakie ze sobą niesie. Tutaj pojawia się moja osoba, ale i Wasza drodzy Rodzice! Moim zadaniem jest przeprowadzenie zajęć edukacyjnych przypominających to, co robić by w sieci być bezpiecznym.

   Drodzy Rodzice ponad połowa z Waszych dzieci nie jest kontrolowana. W tym miejscu mówię Wam, zwróćcie na to większą uwagę!!! Nie bierzcie tego dosłownie. Nie karzę zabierać   im telefonów, czy odcinać dostępu do Internetu, ale zwróćcie uwagę na to z jakich stron korzystają i ile czasu im to zajmuje. Wasze dzieci są pochłonięte wirtualną rzeczywistością. W tym miejscu konieczne jest przypomnienie, że uzależnienie wiąże się z ograniczeniami lub wręcz rezygnacją w przyszłości z innych aktywności, zatraceniem poczucia czasu. Należy zwrócić uwagę na problem jakim mogą być trudności w relacjach interpersonalnych. Mogą pojawiać się trudności w prowadzeniu bezpośrednich rozmów , powiązane ze zubożeniem języka i komunikacji niewerbalnej, brakiem innych tematów do rozmów czy też brakiem motywacji do ich prowadzenia. E- uzależnienia mogą przekładać się na problemy związane z edukacją szkolną, a co za tym idzie słabymi wynikami w nauce i częstymi absencjami. Na poziomie funkcjonowania poznawczego może dochodzić do zaburzeń uwagi, problemów z koncentracją oraz skupieniem myśli tylko na temacie e- czynności.  Należy mieć na uwadze również konsekwencje zdrowotne, które wiążą się z brakiem aktywności fizycznej. Mogą pojawić się dolegliwości związane z pogorszeniem wzroku, słuchu, bóle kręgosłupa, barków,  karku, nadgarstków, zmiany w postawie ciała oraz trudności z oddychaniem- związane z niedoborem tlenu. Przede wszystkim konsekwencjami na które należy zwrócić uwagę są choroby psychiczne i zaburzenia emocjonalne w tym ubogie treści dotyczące JA, niskie poczucie własnej wartości, zaburzenia tożsamości, niewłaściwe wzorce zachowań , dalej idąc zaburzenia emocjonalne takie jak: depresja, nerwowość, agresja, drażliwość, spadek odporności psychicznej , pobudliwość i syndrom odstawienny. Niestety należy tu również podkreślić fakt, że niektóre problemy intra- psychiczne mogą prowadzić do konieczności leczenia psychiatrycznego.

      Dla młodzieży świat wirtualny jest ucieczką od codziennych problemów i anonimową rzeczywistością. W tym miejscu nasuwają się pytania, jakie to są problemy? Czy są one, aż tak poważne, że dziecko nie daje sobie z nimi rady? Czego one dotyczą? Dlaczego mi o tym nie powiedziało? Otóż to, żyjemy w świecie zapędzenia, ciągłej gonitwy, walki o pracę, sukcesy pieniądze, natomiast gdzie jest miejsce i czas dla rodziny? Czyż nie jest tak, że my jako dorośli często wracając z pracy zamiast usiąść z dzieckiem i porozmawiać, siadamy na kanapie i sami sięgamy po telefon? Czy nie zdarzyła się Wam sytuacja, że Wasze dziecko prosiło „mamo, tato pobaw się ze mną, porozmawiajmy”, nasz odpowiedź zazwyczaj brzmi „później, teraz jestem zmęczony/a, pobaw się sam/a ”. Pomyślmy wspólnie, czy jeżeli sami nie jesteśmy konsekwentni i sami nie stawiamy sobie granic , to czemu dziwimy się swoim dzieciom, że one tego nie robią?

     Dajmy dobry przykład swoim dzieciom w myśl powiedzenia „CZYM SKORUPKA NA MŁODOŚĆ NASIĄKNIE, TYM NA STAROŚĆ TRĄCI”. To głównie od Nas zależy jak ukształtujemy Nasze dziecko, jakie wartości im przekażemy. Jeżeli sam nie jestem idealny, nie wymagaj tego od swojego dziecka.         Natomiast Twoim zadaniem jest świecenie przykładem. Każdy z nas ma gorsze dni, natomiast GORSZE DNI MAJĄ ZASADNCZO JEDEN PRZECUDOWNY ASPEKT- PRZEMIJAJĄ!!!

    Moje zadanie na dziś i kolejne dni dla Was- zwolnijcie, przyjdźcie po pracy do domu i spędźcie czas ze swoim dzieckiem . Porozmawiajcie, zapytajcie co u  niego słychać, jak się czuje, czy wszystko w porządku. Myślę, że nie jest to trudne, a wierzcie mi może zdziałać naprawdę wiele. 

                                                                                                                        Opracowała: Monika Paluch