Zespół Szkół w Turobinie

Rany, które zadawane są słowem mogą goić się o wiele dłużej niż sińce. Chroń siebie i nie daj się krzywdzić, nawet jeśli ktoś robi to nie zadając Ci ciosu!

Nie dajcie sobie wmówić, że……

• To bez wątpienia Twoja wina...

Przy tego typu stwierdzeniach zawsze pamiętajcie, że przemoc, czy to słowna, czy fizyczna jest winą człowieka, który krzywdzi, nigdy osoby krzywdzonej. Jeśli dostałeś złą ocenę, nie udało Ci się wrócić do domu na czas, nie wywiązałeś się z jakichś obowiązków, to są to Twoje konkretne zachowania nad którymi powinieneś popracować w przyszłości. Ale w momencie, kiedy przyznasz się, że postąpiłeś źle, nie dajesz nikomu powodu do krzywdzenia Cię- również słownie.

• Inni mają o wiele gorzej, a Ty jesteś przewrażliwiony…

Jak najbardziej masz prawo czuć, to co czujesz. Jeśli z jakimś działaniem, zachowaniem, cechą innej osoby jest Ci źle, to po prostu jej o tym powiedz. Nie duś tego w sobie. Pamiętaj jedynie, aby robić to w sposób taki, aby jej nie skrzywdzić.

• Twoi rodzice wiedzą co jest dla Ciebie najlepsze…

Rodzice to osoby, które bez wątpienia chcą dla swojego dziecka jak najlepiej. Chcą, aby w życiu Wam się wiodło i było dobrze, jednak rodzice nie są posiadaczami magicznej różdżki, która sprawi, że świat stanie się piękny. Oni też popełniają błędy, w końcu to też ludzie. Zdarza się tak, że krzywdzą innych nieświadomie. Jeżeli czujesz, że w Twoim domu dochodzi do przemocy w tzw. białych rękawiczkach, nie bój się! Porozmawiaj na ten temat z osobą do której masz zaufanie.

• „To zły ptak, co własne gniazdo kala”…

Istnieje reguła, że to co dzieje się w domu, zostaje w domu. „Dobre” dziecko nie mówi innym co dzieje się w jego domu. W momencie, kiedy poczujesz, że ktoś Cię krzywdzi- szukaj pomocy i nie bój się o nią prosić. Zacznij od rozmowy ze swoim rodzicem, jeśli okaże się nie skuteczna i nie przyniesie rezultatów szukaj pomocy dalej np. dzwoniąc na numer telefonu zaufania, rozmawiając z psychologiem, pedagogiem, czy zaufanym nauczycielem.

Co Was niepokoi- z gabinetu psychologa!

1. 1.  Jeśli czujesz  się mało ważny dla swoich rodziców. Masz wrażenie nie chwalą,  nie są z Ciebie dumni, masz wrażenie, że Cię nie kochają.

P: Każdy z nas potrzebuje czasem dowartościowania czy pochwały. Jest to zupełnie normalna rzecz i dotyczy każdego z nas zarówno dziecka w wieku przedszkolnym jak i człowieka w podeszłym wieku. Bardzo ważne są dla nas słowa rodziców. Czasem niektórzy z nas to wypierają, natomiast prawda jest taka, że każdy chce aby jego rodzic był z niego dumny. Niestety z różnych przyczyn nie słyszymy tych ważnych słów wystarczająco często. Wtedy należy pamiętać, że nie jest niczym złym jeżeli podczas rozmowy z rodzicami poprosisz ich o to, aby robili to częściej. Bardzo często bywa tak, że są bardzo zapędzeni, zapracowani i są zupełnie nieświadomi, że potrzebujecie częściej ciepłych słów.  Nie każda sytuacja jest taka prosta, ale mówienie swoim rodzicom wprost o waszych problemach to pierwszy krok do osiągnięcia sukcesu.

1. 2.  Rodzicom ciągle mało. Nieustannie chcą abyś miał lepsze oceny, a Ty już najzwyczajniej w świecie nie masz sił się uczyć…..

P: W pierwszej kolejności porozmawiaj szczerze z rodzicami i powiedz o swoim samopoczuciu, o tym, że jesteś na prawdę wyczerpany i czujesz się coraz gorzej- jeśli to jest prawdą. Powiedz im szczerze jakie koszty emocjonalne dla ciebie się z tym wiążą, jak jest Ci trudno i jak wiele wysiłku wkładasz, aby zyskać dobre oceny. Nie bój się powiedzieć rodzicom ile czasu i poświecenia wkładasz w naukę. Niech wiedzą jak ciężko pracujesz na swoje oceny. Bardzo ważne jest to, abyście dzielili się ze swoimi rodzicami ile wkładu z Waszej strony wiąże się z nauką, tak aby wiedzieli jaki jest realny obraz poświęconego czasu i trudności z jakimi się mierzycie. Jeśli to nie pomaga porozmawiaj ze specjalistą, który doradzi Ci jak rozmawiać z rodzicami – jakich słów użyć, co powiedzieć, abyście zostali usłyszani

1. 3. Jeśli macie wrażenie, że ktoś ciągle na Was krzyczy i już nie wytrzymujecie tych  ciągłych wrzasków …..

P: Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na ten problem, ani prostej rady. To jak powinniście zareagować zależy od wielu czynników. Podstawa jest delikatne podkreślenie, że nikt nie ma prawa zwracać się do Was w sposób krzywdzący. Gdy mamy uczucie, że doświadczamy przemocy nie tej fizycznej, ale psychicznej, nie radzimy sobie sami ze swoimi emocjami warto skorzystać z rozmowy z osoba do której mamy zaufanie. Relacje przemocowe bardzo często maja to do siebie, że ofiara jest często zastraszana i ma wrażenie , że ,mówienie o tym czego doświadcza może pogorszyć sprawę . Z perspektywy czasu zwrócenie się do drugiej osoby o pomoc, mimo poczucia, że to może nic nie dać, na pewno przyniesie ulgę i może dać szanse na pozytywna zmianę. Nie koniecznie musi być to psycholog, czy pedagog, choć warto pamiętać, że są to osoby przygotowane do tego , aby pomagać innym w takich sytuacjach. Może być to ktoś z rodziny, z kim możesz szczerze porozmawiać i w Waszym odczuciu będzie Was rozumiał i stanie w Waszej obronie. Jeśli nie masz wokół siebie takich osób warto skorzystać z bezpłatnego anonimowego telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży pod numerem 116  111.

PAMIĘTAJCIE, NIE ZAWSZE MILCZENIE I NIC NIE MÓWIENIE JEST DLA WAS DOBRE, CZASEM WARTO SPROBOWAĆ, WARTO SIĘ ODWAŻYĆ.

JEŚLI CZUJECIE, ŻE JUŻ FAKTYCZNIE SAMI NIE DAJECIE SOBIE RADY , SYTUACJA ZACZYNA WAS PRZERASTAĆ KORZYSTAJCIE Z POMOCY INNYCH OSÓB.